Choroba Alzheimera, której skutkiem są zaburzenia funkcji mózgu, jest najczęściej występującym schorzeniem otępiennym. Z uwagi na jej postępujący przebieg, który doprowadza do znacznego upośledzenia funkcjonowania bliskiej osoby, opieka nad chorym jest bardzo trudna. Dlatego wiedza na temat choroby, jej symptomów oraz odpowiedniego postępowania ułatwia opiekę i pozwala pokonać przeciwności, jakie niesie „Alzheimer”. Choroba dotyczy zwykle osób po 65 roku życia. Jej przyczyna nie została dotychczas poznana, zakłada się duży wpływ czynników środowiskowych oraz innych chorób na które cierpi pacjent (zaburzenia dotyczące układu krążenia, cukrzyca). Choroba przyczynia się do zaniku kory mózgowia poprzez odkładanie się w neuronach nieprawidłowego białka zwanego amyloidem. Charakterystycznymi objawami są zaburzenia pamięci, zmiany nastroju, zaburzenia funkcji poznawczych oraz zmiany zachowania. Bardzo ważna rola opiekuna Największe znaczenie dla pacjenta z chorobą Alzheimera ma jego opiekun, który wraz z jej postępem wspomaga funkcjonowanie chorego w otoczeniu. Jednym z ważniejszych zaburzeń pojawiających się u chorych jest zanik pamięci – dlatego tak istotne są codzienne ćwiczenia z chorym usprawniające jej działanie. Należy powtarzać informacje dotyczące tożsamości chorego oraz najbliższej rodziny. Bardzo pomocne jest wspólne oglądanie albumów rodzinnych oraz wspominanie przeszłości. Niektórzy chorzy mogą też rozwiązywać proste quizy oraz krzyżówki (pobierz przykładowe testy: TEST1 oraz TEST2; do otworzenia plików PDF wymagany jest program Adobe Reader). Już w początkowym okresie choroby pacjenci mają problemy z nazywaniem przedmiotów oraz wyrażaniem własnych potrzeb. Należy mówić półgłosem, patrząc w oczy, a także trzymać go za rękę. Ważna jest więc odpowiednia komunikacja, która pozwala to choremu poczuć się bezpiecznie. W kontaktach należy używać krótkich, prostych i jasnych poleceń. Należy je kilkakrotnie powtarzać. Często chorzy na chorobę Alzheimera są zagubieni w przestrzeni mają problemy z odszukaniem drogi do łazienki, a co gorsza do domu. Z myślą o bezpieczeństwie należy chorego wyposażyć w identyfikator. Najlepszym sposobem jest założenie bransolety lub łańcuszka, zawierających wygrawerowane dane kontaktowe. Należy pamiętać, także o ćwiczeniach fizycznych i spacerach, które pozwolą choremu dłużej zachować sprawność ruchową. Jak przygotować mieszkanie? Wraz z postępem choroby coraz bardziej ograniczona zostaje samodzielność pacjenta. Dlatego należy odpowiednio przystosować mieszkanie do potrzeb chorego oraz zapewnić mu bezpieczeństwo. Pokój chorego powinien być jasny, wyposażony w znane choremu meble. Z podłogi należy zlikwidować dywaniki, progi, kable elektryczne, zabezpieczyć okna, drzwi balkonowe, gniazdka elektryczne oraz krawędzie mebli. Ponieważ tacy pacjenci mają często problemy z załatwianiem potrzeb fizjologicznych warto także zabezpieczyć podłogę zmywalną wykładziną, która ułatwia utrzymanie czystości. Jeżeli chory spędza wiele godzin dziennie w pozycji siedzącej należy położyć na fotelu poduszkę przeciwodleżynową, a także umieścić podparcie na nogi zapobiegające rozwojowi obrzęków. Powinniśmy także wyposażyć kuchenkę gazową w zawór odcinający dopływ gazu. Bardzo istotne jest także wprowadzenie zmian w łazience. Należy wyposażyć ją w poręcze umożliwiające korzystanie z wanny oraz maty antypoślizgowe. Jeżeli chory ma trudności z wstawaniem lub siadaniem w wannie warto także zamontować siedzisko. Wskazane jest także usunięcie z drzwi zamka pozwalającego na zamykanie się pacjenta od wewnątrz. Polecane dla Ciebie tabletka, koncentracja, pamięć zł żel, naczynka, zmęczenie, bez parabenów zł kapsułki, odporność, niedobór witamin zł Jak ubrać i zadbać o higienę chorego? Chory w przebiegu choroby coraz bardziej zaniedbuje czynności fizjologiczne, a także przestaje dbać o higienę. W początkowym okresie należy pacjenta przyzwyczajać do kąpieli o tej samej porze dnia. Opiekun powinien pomóc choremu w namydleniu się oraz opłukaniu. Należy bardzo uważać w trakcie wchodzenia i wychodzenia z wanny, gdyż wtedy ma miejsce duża liczba wypadków. Drogę do toalety należy oznaczyć dobrze widocznymi znakami, a także w nocy zostawić tam włączone światło. W miarę postępu choroby chory nie potrafi zasygnalizować, iż odczuwa potrzebę fizjologiczną. Wtedy bardzo przydatne okazują się podkłady na łóżko, higieniczne wkładki oraz pieluchomajtki. Na rynku dostępna jest duża ilość różnych modeli dostosowanych do wieku, płci oraz stopnia zaburzenia kontroli oddawania moczu i stolca. Po każdym zanieczyszczeniu należy chorego umyć. Zaburzenia pamięci oraz postępujące ograniczenie sprawności ruchowej sprawia, że osoba z chorobą Alzheimera odczuwa coraz większe trudności z ubieraniem i rozbieraniem się. Ma problemy z odróżnieniem części ubioru oraz ich odpowiednim przeznaczeniem. Poszczególne części garderoby powinny być wykonane z naturalnych włókien i łatwe do prania. Ubrania powinny być ułożone w odpowiedniej kolejności, tak aby chory wiedział jak je zakładać. W miejsce guzików ubrania powinny być wyposażone w rzepy lub zamki błyskawiczne. Warto także zastąpić sznurowadła obuwiem wsuwanym lub zapinanym na rzepy. Jak odżywiać pacjenta? Zwykle chorzy, jeżeli nie cierpią na inne schorzenia (np. cukrzyca), nie wymagają diety. Mogą jednak cierpieć z powodu zaburzeń łaknienia. Zapominanie przez chorych o spożyciu pokarmu może spowodować przekarmienie. Jeżeli więc chory domaga się kolejnego posiłku powinno się odwrócić jego uwagę lub podać do spożycia owoce. Postęp choroby skutkuje osłabieniem zdolności odczuwania pragnienia oraz głodu, należy więc zadbać o spożycie przez chorego odpowiedniej ilości pożywienia oraz płynów. Bardzo ważne jest, aby osoba z chorobą Alzheimera jak najdłużej odżywiała się samodzielnie. Jak zachować aktywność chorego? Bliska osoba pomimo postępu choroby powinna wykonywać różne obowiązki domowe. Tego rodzaju aktywność spowalnia przebieg choroby Alzheimera, sprawia choremu przyjemność, a przede wszystkim zapewnia poczucie bycia potrzebnym. Należy umożliwić choremu wykonywanie głównie tych czynności, które lubił robić w przeszłości. Może pomagać w pracach ogrodowych, w sprzątaniu, w przygotowaniu posiłków. Ważne jest też wykonywanie z bliskim lekkich ćwiczeń gimnastycznych, a także wspólne spacery, które pozwalają dłużej zachować zdrowie. Warto także jak najwięcej rozmawiać z chorym. W początkowych okresach dużą przyjemność zapewnia czytanie tekstów i gazet, natomiast z czasem wraz z pogorszeniem stanu należy zastąpić je oglądaniem książek z obrazkami oraz słuchaniem tekstu czytanego przez opiekuna. Pomoc finansowa Pacjenci dotknięci choroba Alzheimera mogą korzystać z wielu form pomocy finansowej. Przede wszystkim osobie powyżej 75 roku życia przysługuje niezależny od wysokości dochodu zasiłek pielęgnacyjny. Dodatkowo zasiłek ten mogą pobierać osoby młodsze pod warunkiem orzeczenia stwierdzającego niepełnosprawność. Choroby otępienne pozwalają na ocenę stopnia niepełnosprawności jako znaczny. Chory może także otrzymać zasiłek okresowy lub celowy, które można przeznaczyć na środki czystości, leki, opatrunki. Dodatkowo można ubiegać się o dofinansowanie z Państwowego Funduszu Rehabilitacyjnego Osób Niepełnosprawnych do sprzętu pielęgnacyjnego lub rehabilitacyjnego. Jeśli nadal mamy pytania dotyczące pomocy finanowej dla chorych na Alzheimera dodatkowe informacje można uzyskać pod bezpłatnym numerem telefonu 0 800 533 335, a także w Ośrodkach Informacji dla Osób Niepełnosprawnych. Wsparcie opieki nad chorą osobą Chora osoba powinna być leczona w otoczeniu które dobrze zna. W momencie, kiedy dalszy pobyt bliskiego w domu staje się niemożliwy, można skorzystać z pomocy instytucji stworzonych z myślą o opiece nad osobą niepełnosprawną. Należą do nich domy pobytu dziennego oraz domy pomocy społecznej i zakłady opiekuńczo – lecznicze. Chory może przebywać w placówkach opiekuńczych na wniosek własny lub najbliższej rodziny za zgodą osoby zainteresowanej. Pobierz przykładowe testy usprawniające pamięć pacjenta z chorobą Alzheimera: TEST1 oraz TEST2. Do otworzenia plików PDF wymagany jest program Adobe Reader. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Jak zadbać o wzrok dziecka w roku szkolnym? Prawidłowe widzenie jest jednym z kluczowych elementów w efektywnym procesie edukacji dziecka. Tymczasem, okazuje się, że znaczna część dzieci w wieku szkolnym ma problemy ze wzrokiem. To z kolei przekłada się na trudności z nauką, a nawet problemy wychowawcze. W przeciwieństwie do osób dorosłych z zaburzeniami widzenia, dzieci rzadko same zgłaszają tego typu problemy. Powody są prozaiczne - często nie są po prostu świadome, że można widzieć lepiej. Dlatego to rodzice powinni być szczególnie czujni. Oczywiście ważne jest nie tylko reagowanie na alarmujące sygnały, ale również profilaktyka… Zwolnienie z zajęć WF. Czy może je wystawić lekarz okulista? Aktywność fizyczna w ramach zajęć WF jest niezwykle istotna dla prawidłowego rozwoju dziecka. Rodzice nie powinni z niej tak łatwo rezygnować, zwłaszcza, że skutki mogą być dramatyczne (otyłość, podwyższone ciśnienie tętnicze, wady postawy, niska wydolność organizmu). Niekiedy istnieją jednak uzasadnione przesłanki zdrowotne ku podjęciu takiej decyzji. Czy są wśród nich dolegliwości okulistycznej natury? Jaskra normalnego ciśnienia – czym jest? Jak się ją leczy? Większość pacjentów kojarzy jaskrę wyłącznie z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym. Tymczasem tak naprawdę mianem jaskry określa się wieloczynnikową grupę chorób, których wspólnym mianownikiem jest postępująca neuropatia (uszkodzenie) nerwu wzrokowego, a w efekcie ubytki w polu widzenia lub nawet nieodwracalna utrata wzroku (dlatego tak ważne są regularne kontrole okulistyczne). Owszem, podstawowym czynnikiem ryzyka powstania tej neuropatii jest zbyt wysokie ciśnienie wewnątrzgałkowe (jego statystyczna norma wynosi od 10 do 21 mm Hg). U części pacjentów nie ma jednak związku między jego wysokością a progresją neuropatii nerwu wzrokowego. Mowa wówczas o tzw. jaskrze normalnego ciśnienia. Co to jest astygmatyzm? Postępowanie i przyczyny „Jestem krótkowidzem”, „Jestem dalekowidzem” – takie określenia oddziałują na naszą wyobraźnię i rzadko pojawia się problem z ich zrozumieniem. Nieco inaczej jest z astygmatyzmem (zwanym również niezbornością). Tymczasem to powszechnie występująca wada wzroku. Uważa się, że nawet ponad dwie trzecie osób dorosłych ma astygmatyzm. Oczywiście astygmatyzm może być krótkowzroczny i nadwzroczny, czyli, mówiąc potocznie, minusowy i plusowy. Co jest zatem istotą tej wady wzroku? Jak można ją korygować? Stymulacja wzroku niemowlaka Noworodek widzi jedynie mglisty zarys tego, co osoba dorosła. Do końca pierwszego roku życia rozwój tych początkowo niedoskonałych funkcji widzenia przechodzi imponującą, wręcz etapową przemianę. Warto znać poszczególne stadia i wiedzieć jak wspierać doskonalenie się tego procesu. Czy rzeczywiście mądrym rozwiązaniem są kolorowe karuzele i pstrokate zabawki wieszane nad dzieckiem już w pierwszych dniach jego życia? A może lepsze są dla niego te nieskomplikowane, czarno-białe? Dbajmy o oczy latem Powszechnie przyjmuje się, że słońce wpływa niezwykle korzystnie na nasze zdrowie. Można tu przytoczyć szereg artykułów naukowych na temat jego oddziaływania choćby na nasz układ kostny czy odpornościowy. Oczywiście rozwinęła się także świadomość jakie może mieć skórne konsekwencje nadmierna ekspozycja na promieniowanie UV (nie tylko w kwestii ewentualnych zmarszczek). Nadal jednak raczkuje wiedza na temat wpływu promieni słonecznych na kondycję narządu wzroku. Jaki wpływ ma słońce na nasze oczy? Jak je chronić? Czy warto zakupić okulary przeciwsłoneczne lub okulary fotochromatyczne?

Forum Opinie o domach opieki Ośrodki 24h dla chorych na Alzheimera Ośrodki 24h dla chorych na Alzheimera Dodany2021-07-21 15:49 przez Szukam.... Dodany2021-09-05 11:13 przez Ja też szukam i nic nie mogę znaleźć. Większość prywatnych domów nie ma doświadczenia w tej ciężkiej chorobie. To jest po prostu dramat. Dodany2021-12-27 16:07 przez Zarybianka Dzień dobry, czy ktoś może polecić niewielki dom seniora dla chorych na Alzheimera w województwie śląskim ? Będę wdzięczna za pomoc. Dodany2021-12-27 20:36 przez Szukać - ośrodki dla chorych na alzheimera Dodany2022-01-24 13:31 przez Krawcowa Dzień dobry. Zgadza się brakuje domów opieki, profesjonalnie zajmujących się chorymi na Alzheimera. Wiem, gdyż swego czasu szukałam ośrodka dla dziadka cierpiącego na tą wymagającą chorobę. Podpowiem tyle, że dom opieki musi być domem zamkniętym, a personel musi rozumieć chorobę i mieć doświadczenie. Nie może być to najbliższy dom opieki, nie mający stażu przy chorych, nie tędy droga. Życzę wytrwałości oraz wyrozumiałości. Dodany2022-03-07 13:21 przez Są też specjalne łóżka dla chorych na alzheimera Dodany2022-03-25 10:47 przez Obserwuje i widzę, że ludzie nie rozumieją na czym polega opieka nad chorym na Alzheimera. Dzwonią po wszystkich domach opieki i pytają czy ktoś przyjmie chorą osobę, ręce opadają. Otóż tak nie należy postępować, to błędne myślenie!! Są w kraju specjalistyczne prywatne ośrodki (w każdym województwie jest przynajmniej jeden), które opiekują się całodobowo tylko chorymi na Alzheimera i takich należy szukać! Ta strona używa ciasteczek (cookies). Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich zapis zgodnie z ustawieniami twojej przeglądarki.

Opieka nad chorym na alzheimera zwykle spada na najbliższe otoczenie, wywierając na nim trwałe piętno. Najbardziej jednak dotyka tych, którzy sprawują codzienną opiekę nad bezradnym chorym. Skazani na zajmowanie się nim przez całe lata - izolują się, zupełnie zapominają o sobie, o radościach życia. Jak sobie z tym radzić? Choroba Alzheimera dotyka całą rodzinę. Najbardziej jednak tych, którzy sprawują codzienną opiekę nad bezradnym chorym. Spis treściOpiekun też potrzebuje wsparciaPrzyjazny dom osoby chorej na alzheimeraCo wiemy o chorobie Alzheimera? Opiekun chorego na alzheimera bierze na siebie trud nieustającego dyżuru, który, w miarę jak choroba postępuje, wymaga coraz większego wysiłku fizycznego i odporności psychicznej. Zwykle opiekunem jest współmałżonek, a ponieważ choroba Alzheimera dotyka osoby w wieku podeszłym, po 60. roku życia i później, sam jest często nie w pełni sił. Dlatego tak ważna jest pomoc i wsparcie rodziny oraz przyjaciół. Mamy tylko kilka domów dziennego pobytu dla chorych na Alzheimera, które mogą przyjąć kilkadziesiąt osób. A na chorobę tę cierpi u nas ok. 250 tys. mężczyzn i kobiet. W Polsce ponad 90 proc. chorych na Alzheimera przebywa w domu od początku choroby aż do kresu życia, a ich opiekunami są osoby z najbliższej rodziny. Takie rozwiązanie ma oczywiste plusy - dom to miejsce, które chory zna najlepiej, tu czuje się najbezpieczniej. Opiekun też potrzebuje wsparcia Gdy dowiadujemy się, że bliski cierpi na chorobę Alzheimera, pierwszą reakcją jest zwykle rozżalenie, bunt. Potem przychodzi przerażenie: jak ja temu podołam? Tymczasem, zaakceptowanie diagnozy, to pierwszy warunek poradzenia sobie z trudną sytuacją. Potem warto dowiedzieć się o chorobie jak najwięcej: od lekarzy, z fachowych książek i od członków stowarzyszeń zrzeszających ludzi z takimi problemami. Nie trzeba się wstydzić, że nasz bliski jest chory na Alzheimera. O reakcję otoczenia często martwią się opiekunowie. Izolują więc chorego i jednocześnie siebie. Tymczasem psycholodzy doradzają, by mówili o swoim problemie jak największej liczbie osób. Może któraś z nich wyjdzie z chorym na spacer, pogra z nim w karty, obejrzy fotografie z dawnych lat? Poproszeni, zrobią to chętnie. Nie wiedząc jednak wiele na temat choroby, boją się urazić bliskich chorego i dlatego nie oferują pomocy. Dobrze jest, jeśli o problemie wiedzą sąsiedzi czy personel najbliższych sklepów. Gdyby chory wyszedł z domu i zgubił się - pomogą mu odnaleźć drogę powrotną. Osoba cierpiąca na Alzheimera powinna zawsze mieć przy sobie adres i numer telefonu - najlepiej na specjalnej, przymocowanej do ubrania wszywce lub na bransoletce. Dziesięć złotych reguł opiekuna Zostań członkiem grupy wsparcia. Przyjmij każdą pomoc, którą ktoś ci oferuje. Nie bój się prosić innych o dotrzymanie choremu towarzystwa, gdy musisz wyjść z domu. Jeśli pracujesz, zrób wszystko, co możliwe, by nie rezygnować z pracy. Nie spodziewaj się, że będziesz ciągle w stanie wykonywać wszystko, co wcześniej ci się udawało; nie stresuj się - tak po prostu musi być. Zapewnij sobie odpoczynek - skorzystaj ze wsparcia rodziny, przyjaciół, ludzi ze stowarzyszenia. Utrzymuj kontakty towarzyskie i rozwijaj swoje zainteresowania. Pamiętaj, że masz prawo do przyjemności - zadowolony lepiej wypełnisz swoje obowiązki. Nie obarczaj się winą za to, że czasem tracisz cierpliwość. W chwili załamania zadzwoń i porozmawiaj z kimś, kto cię zrozumie. By nie okazać, że za chwilę wybuchniesz - wyjdź z pokoju i wróć, gdy będziesz spokojniejszy. Przyjazny dom osoby chorej na alzheimera Na początku wystarczy ułatwić choremu wykonywanie codziennych czynności: usunąć z podłóg małe chodniki, a większe przymocować, by się nie ślizgały; z trasy codziennych wędrówek usunąć drobne przeszkody, np. stołki; pamiętać o odkładaniu rzeczy na miejsce, by chory łatwiej je odnajdował; usunąć zasuwki, zatrzaski, by nie mógł się niechcący zamknąć. Ważne jest też ułatwienie choremu orientacji w przestrzeni - można np. oznaczyć kolorowymi strzałkami drogę do łazienki. Później należy zadbać o bezpieczeństwo chorego, np.: ostre przedmioty, leki, środki czystości trzymać w zamkniętych szafkach; schować zapałki i zapalniczki; uniemożliwić korzystanie ze zmechanizowanych sprzętów gospodarstwa domowego; odłączać dopływ wody i gazu, gdy chory musi zostać sam w domu. Pozwólmy choremu wykonywać drobne czynności. Włączajmy go do życia towarzyskiego. Wzmocni to jego wiarę, że nadal jest pełnoprawnym członkiem rodziny. Co wiemy o chorobie Alzheimera? Należy do grupy tzw. schorzeń otępiennych. Trwa zwykle 6 - 14 lat i różnie przebiega. Ujawnia się zwykle u ludzi 60 - 65-letnich. Jej efektem jest stopniowy zanik neuronów (komórek nerwowych) w mózgu. Z wiekiem giną one u każdego z nas, ale w chorobie Alzheimera ten proces jest bardzo szybki. Neurony giną, a w ich miejsca wkraczają złogi pewnego białka (beta-amyloidu), które uniemożliwia przepływ informacji między pozostałymi komórkami nerwowymi. W zaawansowanych stadiach choroby cały mózg pacjenta poprzetykany jest blaszkami beta-amyloidu. Na Alzheimera nie ma skutecznego lekarstwa. Dostępne na naszym rynku środki - spowalniają nieco rozwój choroby. Polskie Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Chorobą Alzheimera, Warszawa, ul. Hoża 54/1, tel. (022) 622-11-22Lokalne organizacje alzheimerowskie - adresy znajdują się na stronie: Fundacja Alzheimerowska, Warszawa, ul. Widok 10, tel. (022) 827-35-86. miesięcznik "Zdrowie" Beata Prasałek | Konsultacja: Alicja Sadowska, psycholog

Polaków choruje na Alzheimera, a już niedługo milion. Potrzebujemy edukacji społeczeństwa, ale też programów, które obejmą swoją opieką rodziny osób chorych, w tym przygotowanie do życia z chorobą. Trzeba też postawić na budowanie ośrodków opieki dziennej, by odciążyć opiekunów.

W większości ponoszą je rodziny chorych. Koszty związane z chorobą Alzheimera wynoszą w Polsce przeszło 11 mld zł rocznie. Większość z nich jest przerzucona na opiekunów i rodziny pacjentów. Szacuje się, że w Polsce ok. 580 tys. osób choruje na Alzheimera. Opiekunami ponad 90 proc. z nich są ich rodziny i to na barkach

Choroba Alzheimera – zorganizuj codzienną opiekę i skorzystaj ze sprawdzonych rad. Autorka podpowie ci, jak urządzić mieszkanie bliskiej osoby i zadbać o jej bezpieczeństwo. Dodatkowo, dowiesz się, jakie pytania stawiać lekarzowi podczas kolejnych wizyt oraz gdzie szukać wsparcia dla opiekunów chorych na Alzheimera. mTcy4Sp. 96 168 55 465 31 9 488 78 0

forum opiekunów osób chorych na alzheimera