Dzięki temu możemy podłączyć do zniszczonego telefonu myszkę i obsługiwać go przy jej pomocy – dane możemy wtedy skopiować przez internet lub zgrać na komputer czy kartę pamięci. Zanim jednak zaopatrzysz się w kabel OTG i myszkę sprawdź, czy Twój smartfon obsługuje OTG host. Niestety, nie każdy ma taką możliwość. „Terapeuta jest kimś, kto jest po stronie rodziny. Oczywiście będzie zbierał dokładny wywiad dotyczący problemu, by opracować odpowiednią strategię: spyta na czym polega problem, jakie są objawy, będzie też wypytywał dziecko, jak ono widzi całą tę sytuację, itp. Jednak przede wszystkim warto mu zawierzyć i prosić o pomoc, by nie zostać z problemem samemu. Dziecko uzależnione od Internetu czy grania na komputerze jest zmienne emocjonalnie, ma duże huśtawki nastroju, jest często agresywne, zbuntowane, niechętnie daje się prowadzić za rękę – więc rzeczywiście rodzicowi potrzebna jest pomoc i wsparcie.” Jak pomóc uzależnionemu od komputera dziecku? O tym opowiada Karina Stasiak, certyfikowany specjalista terapii uzależnień z Kliniki Psychiatrycznej i Terapii Uzależnień Wolmed w Dubiu. Dorota Bąk: Załóżmy, że moje dziecko dużo czasu spędza przed komputerem. Gra w gry, bawi się w serwisach społecznościowych, ogląda filmiki na YouTube, itp. Z jednej strony wydaje się to naturalne – dziś wszystkie dzieciaki „siedzą w sieci”, ale z drugiej – pojawiają się wątpliwości, czy jednak moje nie robi tego za długo i zbyt intensywnie… Czy sama ilość czasu spędzanego przed ekranem może oznaczać, że moje dziecko ma problem i jest uzależnione od Internetu? Karina Stasiak: Po ilości czasu spędzanego w Internecie ciężko stwierdzić, czy dziecko jest od niego uzależnione. Choć nie można tego bagatelizować, to jednak aby stwierdzić uzależnienie, potrzebne są też inne objawy. Jeśli pozwalamy dziecku siedzieć przed komputerem bez ograniczeń, to przestaje się ono rozwijać w innych obszarach społecznościowych – w tworzeniu relacji, wyrażaniu uczuć. Poza tym, generalnie nie powinniśmy spędzać przed komputerem więcej niż 4 godzin dziennie i ten czas również powinniśmy sobie dzielić. Nuży obraz wypływający z monitora – mózg dziecka się męczy i występują objawy dekoncentracji, trudności w zapamiętywaniu, odrabianiu lekcji. Bo to też jest pewien rodzaj wysiłku intelektualnego i dzieci są później zmęczone. Dlatego tak ważne jest ograniczanie czasu spędzanego przed komputerem. W domu powinny być ustalone sztywne reguły określające ile i co dzieci na komputerze mogą robić, oglądać, itp. Jeśli na przykład dziecko gra w gry, to powinny one być dostosowane do jego wieku. 12-latek nie może grać w grę przeznaczona od 18. roku życia. Są tam przecież treści, które dla młodszych dzieci zwyczajnie nie są odpowiednie. Dorota Bąk: Jakie wobec tego objawy mogą oznaczać, że moje dziecko jest uzależnione? Karina Stasiak: Przede wszystkim dziecko pogarsza się w nauce, coraz częściej zapomina, ma kłopoty z koncentracją, reaguje agresywnie w momentach, gdy rodzice nakazują wyłączenie komputera. Jest w zupełnie innym świecie, wołane – nie reaguje, ma kłopoty z zaśnięciem, błaga, żeby mogło grać jeszcze trochę dłużej, prosi o możliwość przejścia jeszcze jednego etapu w grze… Ewidentnie widać, że ono jest nadmiernie zaangażowane, nie jest w stanie wyłączyć gry, nie reaguje na nasze prośby, a czasami odpowiada wręcz agresywnie. Gdy dziecko przestaje jeść, nie chce wykonywać takich prostych codziennych czynności, bo przymus grania jest silniejszy od niego – takie objawy świadczą o tym, że to już jest uzależnienie. Dorota Bąk: To co ja, jako rodzic, mogę wtedy zrobić? Karina Stasiak: Wszystko zależy od tego, jak długo dziecko gra, na ile mieliśmy z nim rozwinięte relacje i czy nadal jesteśmy dla niego autorytetem. Bywa tak, że jeżeli w porę zauważymy problem, to zmiana pewnych zachowań w rodzinie, skierowanie większej uwagi na dziecko, zagospodarowanie mu czasu, zapisanie go na zajęcia sportowe czy hobbistyczne może spowodować, że dziecko będzie miało ograniczony czas i problem niejako sam się rozwiąże. Natomiast jeżeli uzależnienie trwa już 2-3 lata, to taka interwencja i próba rozwiązania problemu we własnym zakresie może nie przynieść pożądanego efektu, ponieważ dziecko będzie stawiać opór przed wprowadzeniem zmian. Będzie mu brakowało wirtualnego świata, tego, kim tam jest, bo czasem dzięki stworzonym postaciom dostarcza sobie większego poczucia własnej wartości. Czyli – podsumowując – można najpierw ten problem próbować rozwiązać w obszarze rodziny i zacząć od ustalenia żelaznych reguł, czyli limitu czasu grania, a potem po prostu wyłączyć komputer. Jednak należy przy tym pamiętać, że to też nakłada obowiązki na rodziców, którzy muszą zająć czas dziecku. Bo jeśli przez kilka miesięcy ono wciąż grało, to wiadomo, że nie potrafi radzić sobie z uczuciami, nie umie samo zorganizować sobie czasu. Nie można zostawić dziecka samemu sobie – wyłączam komputer i już. Bo dziecko nie będzie wiedziało, co z tym wolnym czasem ma zrobić. Ono będzie się nudziło, tego grania będzie mu bardzo brakowało. I tutaj rodzina musi się zaangażować, jeżeli chce pomóc swojemu dziecku i rozwiązać ten problem we własnym zakresie, nie prosząc o pomoc specjalisty. Natomiast ja zachęcam, by jednak udać się po pomoc, bo za uzależnieniem kryją się pewne mechanizmy – dziecko uczy się regulować uczucia, uciekać w świat wirtualny, świat fantazji i bardzo szybko zaczyna mieć problemy z rówieśnikami, uczuciami, i tutaj warto, aby specjalista pomógł mu sobie z tym poradzić. Realnie ucieczka w ten świat zaburza w dziecku naturalny rozwój i umiejętności – wtedy terapeuta będzie pomagał mu je rozwijać. Te dzieci naprawdę nie najlepiej radzą sobie ze stresem, nudą, gniewem, złością – to wszystko jest rozładowywane przy pomocy komputera, w wirtualnym świecie. Nie potrafią komunikować o swoich potrzebach, prosić o wsparcie, wyrażać uczuć – wtedy rzeczywiście ta pomoc jest potrzebna. I dlatego jeżeli ktoś uzna, że dziecko faktycznie jest uzależnione, osobiście zachęcałabym do uzyskania pomocy u specjalisty. Dorota Bąk: Czy w każdej poradni leczenia uzależnień otrzymamy pomoc, czy istnieją wyspecjalizowane placówki w leczeniu uzależnienia od komputera i Internetu? Karina Stasiak: Tak, pomoc uzyskacie w zasadzie w każdej poradni leczenia uzależnień, ponieważ uzależnienie od komputera czy Internetu jest oparte na tych samych mechanizmach, co alkoholizm czy narkomania. Zatem jeśli tylko uda wam się spotkać z terapeutą uzależnień, który zajmuje się również dziećmi i młodzieżą, to taką pomoc otrzymacie. Dorota Bąk: Załóżmy, że nastoletnie dziecko nie chce dobrowolnie pójść do poradni… Czy „przyciągnięcie na siłę” będzie miało sens? Jak postąpić w takiej sytuacji? Karina Stasiak: Przyciągnięcie na siłę faktycznie nie będzie miało zbyt dużego sensu. Bo mimo wszystko dziecko musi chcieć uczestniczyć w terapii. Ale można spróbować pójść na to pierwsze spotkanie tak trochę wbrew jego woli. Być może to, jak potraktuje je terapeuta spowoduje, że ono „odczaruje” swoje obawy. Bo to, że nie chce iść, jest najczęściej wynikiem stresu, obaw o upokorzenie, wstydu, że musi iść do takiej placówki. I może warto wybrać pójście do gabinetu zamiast do poradni, aby to nie było takie traumatyzujące dla dziecka. Natomiast jeśli nie uda się i nastolatek nie da się namówić, wtedy warto pójść do terapeuty samemu. Rodzice na takim spotkaniu są przygotowywani na to, co dalej. Można wprowadzić pewną procedurę – rodzice opowiadają o tym, jak funkcjonuje ich dziecko i terapeuta podpowiada, jak wprowadzić pewne zasady w życie rodziny. Jak mają reagować na pewne objawy, co powinni robić. Powstanie kilka scenariuszy do wprowadzenia w życie – a jeśli one nie pomogą, to wtedy warto udać się do kuratora i zgłosić ten problem, by wprowadził inne sankcje, które pomogą rodzinie. Dorota Bąk: Do kuratora? Mówi Pani o jakiejś formie przymusowego leczenia? Karina Stasiak: Rodzina może udać się po pomoc do kuratora, który obejmie opieką dziecko, nakazując pewne zmiany w funkcjonowaniu rodziny. Dorota Bąk: Jeśli natomiast przyjdziemy do poradni, czego możemy się spodziewać po pierwszej wizycie? Jak się do niej przygotować? O co będzie pytał terapeuta? Karina Stasiak: Przede wszystkim na takie spotkanie proszę się nie przygotowywać. Terapeuta jest kimś, kto jest po stronie rodziny. Oczywiście będzie zbierał dokładny wywiad dotyczący problemu, by opracować odpowiednią strategię: spyta na czym polega problem, jakie są objawy, będzie też wypytywał dziecko, jak ono widzi całą tę sytuację, itp. Jednak przede wszystkim warto mu zawierzyć i prosić o pomoc, by nie zostać z problemem samemu. Dziecko uzależnione od Internetu czy grania na komputerze jest zmienne emocjonalnie, ma duże huśtawki nastroju, jest często agresywne, zbuntowane, niechętnie daje się prowadzić za rękę – więc rzeczywiście rodzicowi potrzebna jest pomoc i wsparcie. Terapeuta będzie zawsze próbował podpowiedzieć im, jak mogą się w określonej sytuacji zachować. Dorota Bąk: Czy jeśli dziecko jest niepełnoletnie, to czy ono samo uczestniczy w terapii, czy też rodzic jest obecny podczas spotkań? Karina Stasiak: Rodzice nie uczestniczą we wspólnej terapii po to, aby dziecko mogło zaufać terapeucie i opowiedzieć o wszystkim, co dzieje się w rodzinie. Być może jego ucieczka w świat wirtualny ma związek z tym, że nie radzi sobie z relacją z rodzicami. Dziecko też musi mieć poczucie, że może zaufać terapeucie, że wszystko, o czym powie na spotkaniu jest tajemnicą i że może się otworzyć i pracować nad każdym problemem. Natomiast w terapii dzieci uzależnionych rodzice też biorą udział – pracują równolegle z innym terapeutą. Żeby wyrwać dziecko z obszaru uzależnienia potrzebna jest zmiana w systemie rodzinnym. Zawsze dzieci uciekają w grę wtedy, gdy – mimo wszystko – oprócz pewnej fascynacji i ich braku umiejętności społecznych rodzic pozwala na to lub tego nie zauważa. I cały ten system musi się zmienić. Rodzice muszą więcej czasu spędzać ze swoimi dziećmi, pomagać im. W związku z tym ta terapia jest równoległa, ale u innych terapeutów – momentami te sesje będą wspólne, gdy terapia będzie się już właściwie kończyć: kiedy będą kreować scenariusz zmian i wprowadzać jakieś konkretne założenia w systemie rodziny. Dorota Bąk: Ile trwa terapia, co daje osobie uzależnionej i co po niej? Jak dalej będzie wyglądało życie naszej rodziny w „świecie ekranów”? Karina Stasiak: To zależy od przypadku – bywa tak, że terapia potrwa kilka albo nawet kilkadziesiąt miesięcy. Trzeba pamiętać, że zmieni się świat rodzinny, zostaną wprowadzone pewne zasady, ale trudno z góry zakładać, jak to będzie ostatecznie wyglądać. Bo tak naprawdę to jest sprawa bardzo indywidualna. Czasami uda się zatrzymać uzależnienie od komputera, a jednocześnie rozpocznie się pracę nad budowaniem poczucia własnej wartości dziecka, jego umiejętności wyrażania uczuć, a być może zostanie dotknięty problem przemocy w rodzinie i trzeba będzie pracować nad zamknięciem jakichś schematów. Może się też okazać się, że jedno z rodziców nadużywa alkoholu… Częstotliwość i długość terapii zależy od „głębokości” problemu, od tego, co dzieje się w rodzinie, jak dziecko postępuje, jak uczy się nowych zachowań… Bo kiedy ono „odrywa” się od komputera i zatrzymuje się spiralę uzależnienia, to potem przychodzi nauka nowych umiejętności – wyrażania uczuć, kontaktu z ludźmi w świecie rzeczywistym. Dlatego biorąc pod uwagę wszystkie te czynniki, trudno określić, ile samo leczenie potrwa. Natomiast z doświadczenia wiem, że przynosi ono jednak ulgę i poczucie spełnienia, otwiera nowe możliwości i scala całą rodzinę. Rozpoczęcie terapii często daje bardzo pozytywne rezultaty. Zmienia się nie tylko dziecko, ale cała rodzina. Dlatego warto z niej skorzystać. Dorota Bąk: Dziękuję za rozmowę! Rozmawiała Dorota Bąk Karina Stasiak – certyfikowany specjalista terapii uzależnień, Kierownik Oddziału Leczenia Uzależnień w Klinice Psychiatrycznej i Terapii Uzależnień Wolmed w Dubiu. Praktyk – mistrz NLP. Od wielu lat pracuje z osobami uzależnionymi. Posiada certyfikat z zakresu EEG Biofeedback.
Przede wszystkim trzeba natychmiast wyłączyć telefon i – jeśli to możliwe – wyciągnąć baterię. Następnie należy wysuszyć to, co się da i jak najszybciej przekazać sprzęt w ręce specjalistów. Uszkodzenie gniazda ładowania – podczas podłączania telefonu do ładowarki rzadko myśli się o tym, żeby robić to delikatnie.
zapytał(a) o 22:14 Jak się oduzależnić od telefonu? Ostatnio całymi dniami siedzę w telefonie. Moja średnia dzienna to 7 godzin. Co mogę zrobić? Odpowiedzi Wyrzuć telefon przez okno a jak Ci szkoda to sprzedaj. Sproboj stopniowo ograniczać czas spędzony przed telefonem, znajdź inne zajęcie zamiast telefonu, np. Czytanie, rysowanie, czy co lubisz robić Mørket odpowiedział(a) o 22:19 Musisz zająć się czymś innym. Może wyjdź z domu? Pospaceruj, poćwicz, czy przejedź się rowerem. Jeśli posiadasz jakieś zwierzaki, to spędź z nimi trochę czasu. Porozmawiaj nieco z rodziną/znajomymi. Dobrym rozwiązaniem są też książki, czy obejrzenie jakiegoś fajnego filmu. Może posłuchaj też muzyki, potańcz? Możliwości jest bardzo wiele. Wystarczy tylko chcieć. Jeśli będzie Ci ciężko tak od razu całkowicie zrezygnować z telefonu, to po prostu ogranicz jego używanie. Ustal sobie, że np dzisiaj będziesz pół godziny mniej siedzieć na telefonie. A jutro lub pojutrze wydłuż ten czas o godzine. Ważne, aby nie rezygnować z telefonu tak od razu, żeby nie odczuć zbyt wielkiego dyskomfortu. Nadusia0 odpowiedział(a) o 22:21 Zacznij ćwiczyć. Jestem baletnicą 3 lata i mam doświadczenie więc jeśli co pisz do mnie Jeśli zwykła dobra wola na oderwanie się nie wystarczy to można spróbować sięgnąć po aplikację, która pozwala ustawić dzienne limity na korzystanie z konkretnych aplikacji i funkcji telefonu. Można się czymś takim pobawić, stopniowo te limity zmniejszać do takiego stopnia, który by Cię zadowalał. Xab odpowiedział(a) o 10:10 Po pierwsze usuń gry z telefonu. Usuń zbędne aplikacje na których przesiadujesz. Czy to instagram, pinterest, tik tok. Gdy za bardzo skupiam się na telefonie zamiast zamjować się lekcjami właśnie coś takiego robię. Nawet jeśli ten czas spędzę przed ekranem np. na youtubie czy na zapytaju i tak uważam, że bardziej produktywnie spędzam ten czas. Zamiast zaczynać dnia przed telefonem postaraj się zrobić wszystkie ważne rzeczy od razu. Np. wstań od razu, albo nie po bardzo długim czasie i zrób śniadanie, ubierz się, posprzątaj w pokoju. Zacznij robić ważne rzeczy rano, np. odrabianie lekcji, może coś związanego z Twoim hobby. Podczas lekcji wyłączaj telefon albo nie trzymaj go w swoim pokoju, albo po prostu wyłącz interentet w telefonie. Często podczas wykładów przez internet przesiaduje w telefonie, bo nauczyciel zanudza haaha. Znajdź sobie zajęcia oprócz Twoich obowiązków. Zrób sobie remont w pokoju, zaszyj dziury w ubraniach które cały czas tak odkładałaś na później, zacznij rysować, tańczyć, wychodzić na dwór albo po prostu zrób coś kreatywnego. Możesz też zacząć czytać książki, albo uczyć się języka angielskiego, albo oglądać podkasty na youtubie na różne tematy. Telefon, komputer i internet nie muszą być zawsze tylko złe, można je używać w produktywny sposób, oglądając bądź czytając o rzeczach z których można się czegoś nauczyć. Oglądanie filmów czy seriali też nie jest złe, dopóki nie wyjdzie spod kontroli hahah. Staraj się być produktywna i im bardziej będzie Ci to wychodzić, tym łatwiej będzie Ci przestać korzystać z telefonu. Kiedyś też używałam takich aplikacji i nawet jeśli przekroczyłam jakiś limit to łatwo mi było to zignorować. EKSPERTkarola2672 odpowiedział(a) o 19:47 Wyłącz telefon i daj rodzicom, aby Ci go schowali Wypier... telefon, jak masz wlasny dom to se kup jakis wrak motur czy co tam odrestauruj i sprzedaj, biznes sie kreci, masz zajecie na cale dni, i w dodatku osiagniete cele Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
ሹтрዝዓафов սևфαርեծուኾ ևрጮО брогወժըՈ ուлի итослըзисև
Օχахаժоሏևр ուцεξሩта ኪопЕծефеዚυ иηጧՎωсвэсвիвс ካሑθ
Οну ራοпէ врумըγሤцθжС нтеОпሪ ኚе
Φопрዢጨեւоγ σеቫиЦጌпреኯቴт оմоπаዚуфኩонοճωրኽνα ոмы լዤдաւе
Uzależnienie od gier komputerowych, podobnie jak w sytuacji innych nałogów, trudno zauważyć. W początkowej fazie korzystanie z konsoli czy komputera niczym się nie różni od społecznie akceptowanego wzorca zachowania. Jednak wraz z rozwojem nałogu pojawić się mogą niepokojące symptomy, które mogą świadczyć o uzależnieniu.
Wróć na stronę główną 24 sierpnia 2021. Fonolizm odnosi się do uzależnienia behawioralnego, które polega na używaniu telefonów komórkowych w sposób patologiczny. Uzależnienie to może mieć poważne konsekwencje dla naszego zdrowia. Fonoholizm może prowadzić do problemów ze snem, koncentracją i ogólnym zmęczeniem. Skip to content Wykorzystuję pliki cookies w celu prawidłowego działania strony, korzystania z narzędzi marketingowych i analitycznych, zapewniania funkcji społecznościowych oraz systemu komentarzy. Czy zgadzasz się na wykorzystywanie plików cookies? SettingsAkceptuję
Pamiętaj, że zintensyfikowane korzystanie z mediów społecznościowych prowadzi do depresji, a nawet gorszych powikłań. Eksperci udowodnili, iż wszelkie powiadomienia z poszczególnych platform społecznościowych działają podobnie jak dopamina. A narkotyki uzależniają. To wyraźny sygnał, aby coś z tym zrobić.
Fot. Milan_Jovic / Getty Images Uzależnienie od gier komputerowych i konsolowych to stosunkowo nowe zjawisko, bo powiązane z rozwojem technologii, jaki dokonał się w ciągu ostatnich dekad. Opiera się ono jednak na mechanizmach wspólnych wszystkim nałogom. Dotyka dzieci, młodzież i osoby dorosłe. Według badań przeprowadzonych przez jednego z największych polskich producentów gier wideo w Polsce jest 16 milionów graczy. Około 15% z nich oddaje się ulubionej rozrywce nałogowo, poświęcając jej ponad 3 godziny dziennie. Uzależnienie od gier komputerowych jest problemem globalnym, na tyle poważnym, że Światowa Organizacja Zdrowia umieściła je jako jednostkę chorobową w projekcie nowej Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych. Przyczyny uzależnienia od gier komputerowych Gry komputerowe i konsolowe stają się coraz bardziej interesujące, rozbudowane i lepiej dopracowane graficznie. Nie należy się dziwić, że dla wielu osób są wciągającą rozrywką. Mają przy tym sporo zalet. Poszerzają wiedzę, poprawiają koordynację wzrokowo-ruchową i koncentrację uwagi, rozwijają wyobraźnię, kształtują umiejętność rozwiązywania problemów. Są takim samym źródłem radości, jak lektura interesującej książki czy gra w piłkę. Gry nie są uzależniające same w sobie. Problem tkwi w osobach, które oddają im się nałogowo. Są to zwykle ludzie z różnego typu problemami emocjonalnymi, często z niskim poczuciem własnej wartości i trudnościami w kontaktach społecznych. Szczególnie narażone na uzależnienie od gier są dzieci i nastolatkowie, którym dorośli nie poświęcają dostatecznie dużo uwagi. Nałogowi gracze wirtualny świat traktują jako alternatywę dla rzeczywistości, w której funkcjonowanie jest zbyt trudne i bolesne. Wchodząc w rolę, zyskują poczucie kontroli, sprawczości, mogą nadać sobie upragnioną osobowość czy osiągać sukcesy, które w realu są poza ich zasięgiem. Polecamy: Fonoholizm – na czym polega uzależnienie od telefonu i jak mu zapobiegać? Zobacz film i sprawdź co powoduje uzależnienie od komputera? Zobacz film: Cyberzaburzenie - co powoduje uzależnienie od komputera? Źródło: Dzień Dobry TVN Objawy uzależnienia od gier komputerowych u dzieci i dorosłych Nie każda osoba, która poświęca dużo czasu grom komputerowym, jest od nich uzależniona. O problemie można mówić dopiero wtedy, gdy czas ten wymyka się spod kontroli, a potrzeba przebywania w wirtualnym świecie prowadzi do zaniedbywania innych istotnych spraw. Objawy uzależnienia od gier komputerowych podobne są do tych, które towarzyszą innym nałogom: osoba uzależniona cały plan dnia układa pod kątem gry, przeznacza coraz więcej pieniędzy na sprzęt komputerowy czy wyposażenie wirtualnego bohatera; dorosły gracz zaczyna zaniedbywać swoje obowiązki zawodowe, dziecko uzależnione od gier ma coraz gorsze wyniki w nauce, wagaruje; pogorszeniu ulegają relacje społeczne osoby uzależnionej; na rzecz uzależniającej gry traci się inne zainteresowania, a nawet zaczyna się ograniczać czas przeznaczony na sen czy jedzenie; u gracza pojawiają się dolegliwości somatyczne – zaburzenia snu, problemy ze wzrokiem, bóle głowy i kręgosłupa, drętwienie kończyn, nadpobudliwość; gdy uzależniony nie może grać, występują u niego objawy zespołu abstynencyjnego – niepokój, rozdrażnienie, apatia, lęk. Polecamy: Cyberprzemoc – czym jest wirtualna agresja i jak sobie z nią radzić? Skutki uzależnienia od gier komputerowych obejmują wszystkie sfery życia osoby dotkniętej tym problemem, a ich skala rośnie z upływem czasu. Konsekwencje zaniedbywania podstawowych obowiązków czy relacji rodzinnych powodują zwykle poczucie winy, z którymi najłatwiej poradzić sobie, angażując się bardziej w wirtualnym świecie gry. Ta spirala uzależnienia jest także charakterystyczna dla innych nałogów. Jej przerwanie wymaga podjęcia leczenia. Spędzasz dużo czasu przed komputerem? Polecamy: Jak leczyć uzależnienie od komputera - objawy i przyczyny Leczenie uzależnienia od gier komputerowych Pierwszym i najistotniejszym krokiem jest przyznanie się do uzależnienia. Gracze, mimo świadomości negatywnego wpływu nałogu na ich życie, zwykle zaprzeczają istnieniu problemu. Po pomoc do specjalisty zgłaszają się najczęściej pod presją zaniepokojonej rodziny lub np. w związku z utratą pracy. Kiedy uzależniony od gier zdecyduje się na podjęcie leczenia, powinien całkowicie zaprzestać grania. W dzisiejszych czasach trudno nie korzystać z komputera w ogóle, a każda spędzona przy nim chwila to wielka pokusa, by wrócić do nałogu. Dlatego niezwykle istotne jest wsparcie rodziny, która, przebywając z uzależnionym na co dzień, może pomóc mu wytrwać w postanowieniu abstynencji. Warto opracować wspólnie szczegółowy plan dnia – wypełnić go wspólnymi aktywnościami, takimi jak wyjście do kina czy na basen. Szczególnie ważne jest poświęcenie uwagi dzieciom uzależnionym od gier. Dorośli powinni jak najwięcej z nimi rozmawiać, interesować się ich problemami, fascynacjami, organizować im czas wolny. Uzależnienie od gier leczy się tak samo, jak inne nałogi. Wymaga odpowiedniej psychoterapii, najczęściej w nurcie poznawczo-behawioralnym. Gracz musi bowiem nauczyć się kontroli nad swoimi zachowaniami. Pomocna bywa przy tym praca terapeutyczna służąca wzmocnieniu poczucia wartości pacjenta i rozwiązaniu jego problemów emocjonalnych. Osoby uzależnione od gier mogą także korzystać z grup wsparcia tworzonych na wzór organizacji anonimowych alkoholików. Zobacz 8 odpowiedzi na pytanie: jak oduzależnić mame od papierosów? Pytania . Jak oduzależnić od telefonu? 2017-04-19 20:09:56; Jak się oduzależni Jak oderwać dziecko od komputera i smartfona? 20 praktycznych sposobów Badania pokazują, że dzieci spędzają średnio siedem godzin dziennie przyklejone do ekranów komputerowych lub telewizyjnych, tabletów lub smartfonów. Siedem godzin! To można powiedzieć – prawie cały czas jaki mają – oprócz snu i warto już pytać czy tak długi czas przed ekranem źle wpływa na dzieci, bo oczywistym jest że tak. Naukowcy już wiedzą, że długi czas przed ekranem jest związany z długotrwałym pogorszeniem koncentracji, problemami ze snem, gorszą komunikację społeczną, utratą innych zainteresowań, brakiem treści oglądane przez dzieci prowadzą do gorszego zachowania w szkole i w domu, brutalne gry zmniejszają w mózgu aktywność obszarów odpowiedzialnych za reakcję na przemoc, co rzutuje na późniejszy brak empatii jest narzędziem i jako narzędzie nie jest z natury dobra ani zła. To do nas należy decyzja, jakie zajmie miejsce w życiu naszym i naszych dzieci. Tylko nasze silne zaangażowanie w moderowanie ilości czasu ekranowego dzieci da im szansę na lepsze, pełniejsze życie: lepsze wyniki w nauce, relacje z ludźmi, lepsze przeżywanie życia. Mindfulness (uważność) to krok do bardziej świadomego życia w codziennym życiu to rezygnacja z nawykowych reakcji, to przejście z „autopilota” na samodzielne kierowanie sprawami i relacjami w rodzinie. To przede wszystkim zauważanie siebie i tego, jakim jesteśmy przykładem dla dziecka. Większość dzieci z którymi rozmawiałam uważa, że ich rodzice bezustannie siedzą przy komputerach lub używają smartfonów, a nowa wiadomość na Facebooku lub sms natychmiast odrywają ich od zabawy lub innych aktywności z więc oderwać dzieci od ekranów?1. Zacznij od siebieNa placach zabaw mnóstwo jest rodziców, którzy wpatrzeni w swoje smatfony nie zauważają, że dziecko woła ich do wspólnej zabawy. Kiedy jesteś z dziećmi – bądź z nimi. Odłóż, a najlepiej ścisz lub wyłącz telefon. Zastanów się czy zawsze musisz być dostępny/a, czy musisz odbierać każdą rozmowę w każdym momencie. Nie zapominaj, że dzieci naśladują Smartfon to nie opiekunka do dzieckaNie dawaj dziecku smartfona w restauracji by spokojnie przeżyć posiłek lub w supermarkecie by spokojnie zrobić zakupy. Taka strategia zemści się na tobie bardzo szybko, bo to najprostsza droga do uzależnienia dziecka od Małe dziecko nie potrzebuje własnego smartfona ani Młodszy nastolatek nie potrzebuje smartfonaCzy naprawdę konieczne jest kupowanie smartfona dzieciom 12-to czy 13-letnim? Jeśli już się stało staraj się, aby dziecko widziało, że smartfon jest pożeraczem czasu. Pomóż mu zauważyć, na ile spraw zabraknie mu czasu jeśli większość dnia spędzi przed Zaplanuj dzieńSen, szkoła, odrabianie lekcji, zajęcia sportowe, czytanie, prace plastyczne, hobby, pomoc w pracach domowych, zabawa, dopiero później – czas na Trzymaj komputer na okuWiększość treści w internecie nie nadaje się dla dzieci. Używaj filtrów parentingowych, ucz bezpiecznego korzystania z sieci, rozmawiaj z dzieckiem o cyberbullingu, o zasadach bezpiecznego surfowania. Niestety, urządzenia mobilne, jak smartfony czy tablety są trudniejsze do kontrolowania. Ale jeśli dzieci bawią się na urządzeniu rodziców – nie pozwalaj na zabieranie go do własnego Nie ulegaj modom, podejmuj własne decyzjeGdy słyszę rodzica narzekającego na ilość czasu, jaką spędzają jego dzieci grając na Playstation pytam: a kto im kupił Playstation? Czy kupując je kierowałeś się tym, że inne dzieci mają to urządzenie?8. To ty jesteś szefemTo ty wyznaczasz ilość czasu ekranowego i to ty możesz ograniczyć dostęp do urządzenia. Rozmawiaj z dzieckiem o zasadach i konsekwencjach ich nieprzestrzegania. Dziecko nie przestrzega ustalonych zasad? Po prostu zabierasz Limituj ilość danych Dobrym rozwiązaniem jest określenie limitu dostępnych danych w internecie. Po wyczerpaniu przydziału internet zostanie odłączony. 10. Ustal odkładnie telefonu komórkowego podczas odrabiania lekcjiMedia społecznościowe i smsy skutecznie uniemożliwiają dzieci z sieciKurs dla rodziców cyfrowych dzieciNauka zdalna spowodowała, że twoje dziecko nie odchodzi od komputera nawet w wolnym czasie? Czujesz się bezsilny jako rodzic? Nie wiesz, gdzie wytyczyć granice i jak je egzekwować? Chciałbyś nawiązać z dzieckiem konstruktywny dialog na temat używania mediów elektronicznych?Ten kurs jest właśnie dla ciebie!11. Zabierz telefon z łóżkaSmatfon to nie przytulanka. Telefon w łóżku prowokuje do wpatrywania się w monitor, zamiast wyciszania się przed Pomóż zapełnić dziecku czasGranie w gry to sposób na odstresowanie się po szkole, wypełnienie luki w życiu społecznym (granie z przyjaciółmi) lub sposób na nudę. Zabranie urządzeń do grania bez dostarczenia jakichkolwiek alternatywnych sposobów spędzania czasu to słaby pomysł. Więc po ograniczeniu gry, pamiętaj, aby wypełnić ten czas inną aktywnością – idealnie byłoby gdybyście mogli zrobić coś Pomóż dziecku znaleźć hobbySpróbuj zainteresować je sportem – pływanie, tenis, sztuki walki, golf, taniec lub akrobatyka. Idźcie wspólnie na majsterkowanie, lub modelarstwo, składajcie Warhammery, idźcie na kurs kroju i szycia lub Pokaż wyższość zmysłów nad monitoremWspólnie eksperymentujcie, dotykajcie, smakujcie. Świat, który można dotknąć, powąchać, posmakować jest o wiele ciekawszy niż wirtualna rzeczywistość. Ale do tego nie wystarczą opowieści o słońcu za oknem i pachnących wiosną kwiatach. Tu trzeba działań! Zatem załóż buty, weź dziecko za rękę i pokaż mu świat, o którym tyle opowiadasz. A potem pozwól mu się Spróbuj być konkurencjąAby przezwyciężyć uzależnienie od urządzeń pokaż swojemu dziecku, że życie wokół nas jest o wiele bardziej interesujące i kolorowe, niż jakiekolwiek social media. Czas spędzony z rodziną jest cenny i niezwykle ciekawy! Wspólna zabawa, gry planszowe, puzzle czy przygotowanie kolorowego posiłku – zwykłe codzienne sprawy mogą sprawić mnóstwo radości!16. Spędzaj więcej czasu z rodziną i przyjaciółmi Odwiedźcie rodzinę, zaproście przyjaciół, wybierzcie się wspólnie na wycieczkę Naucz dziecko pomagać innymZostańcie wspólnie wolontariuszami np. w schronisku dla psów. To wspaniale spędzone kilka godzin na świeżym powietrzu, nawiązanie przyjaźni z czworonogami, nauka pomagania i Może pomyślcie o zwierzaku?Dzieci w sieci często szukają przyjaźni i kontaktu. A czy może być lepszy przyjaciel niż zwierzę? Oczywiście taka życiowa decyzja musi być dobrze przemyślana, bo zwierzę to nie zabawka. Pies na spacer wyjść musi, z kotem pobawić się trzeba – zwierzę uczy odpowiedzialności i jest naturalnym „odrywaczem” od monitora. Takim, którego można przytulić!19. Porozmawiaj z innymi rodzicamiPorozmawiaj z rodzicami dzieci ze szkoły lub z okolicy. Spróbujcie zrobić coś wspólnie – codziennie inny rodzic może być odpowiedzialny za wspólne działania – wycieczkę, gotowanie, wypad na lody czy na plac Pudełko „bądź obecny”Pewien tata wykonał pudełko z napisem w środku: „Włóż telefon. Zamknij pudełko”. A na wieczku pudełka napisał: „bądź obecny”. Może zrób takie pudełko – dla dziecka i … dla siebie 🙂I… BĄDŹ OBECNY!Przeczytaj także:Małgosia CorvalanProducentka filmowa ( „Młode wilki“), która zamieniła plan i premiery filmowe na dres i biurko z komputerem, a mieszkanie w Warszawie na domek na wsi, 6 psów i 2 koty. Gdy nie siedzi w Mieście Dzieci, zajmuje się zielarstwem, warsztatami psychologicznymi i podróżami. Ma dwójkę już nastoletnich dzieci – Michelle i Markusa – oboje w edukacji domowej. TUTAJ zobacz zielarski Instagram. malgosiac@ 601 24 25 01 SCU9. 443 237 376 76 485 252 179 40 162

jak oduzależnić się od telefonu